Jos Habets en Henri Welters: een dubbelportret

In een dubbelportret van twee Limburgse priester-schrijvers tekent Lou Spronck niet alleen de uiteenlopende karakters van deze twee figuren, maar ook hun onderlinge verbondenheid. Het gaat om Jos Habets (1829-1893) en Henri Welters (1839-1887). Hoewel de kerkelijke carrière van Habets niet altijd over rozen ging en soms flinke frustraties opleverde, werden zijn verdiensten als archeoloog en regionaal historicus wel op waarde geschat en vonden erkenning in zijn benoeming tot Rijksarchivaris van Limburg in 1881.
Henri Welters was uit heel ander hout gesneden. Vanwege zijn zwakke gezondheid en een toenemende doofheid, moest hij het van meet af aan kalm aan doen, maar dat stond zijn benoeming tot pastoor in Spaubeek in 1885 blijkbaar niet in de weg. Met zijn poëtisch talent ondersteunde Welters de pauselijke strijd voor het behoud van de Kerkelijke Staat, maar hij maakte zich in het bijzonder verdienstelijk voor de volkskunde door een grote verzameling Limburgsche legenden, sagen, sprookjes en volksverhalen uit te geven.
Hoewel Habets en Welters in kerkpolitieke zaken uiteenlopende standpunten innamen, vonden zij elkaar in hun belangstelling voor de klassieke letteren. Hoe hun samenwerking resulteerde in een tweetal ‘bucolische’ gedichten, doet Lou Spronck in dit nieuwe literatuurportret uitvoerig uit de doeken.

Lees het literatuurportret hier. Alle literatuurportretten zijn hier te vinden.