De verdeling van de landen van Overmaas 1644-1662 (Maaslandse Monografieën 27)

De vrede van Munster die de tachtigjarige strijd tussen Spanje en de Verenigde Nederlanden in 1648 beëindigde, ruimde niet alle geschillen die de twee mogendheden verdeeld hielden, uit de weg. Eén van de belangrijkste problemen die nog om een oplossing vroegen, was het conflict over de drie landen van Overmaas. Deze controverse was ontstaan uit de militaire situatie in de laatste jaren van de oorlog en de daaraan gekoppelde juridische consequenties, op grond waarvan zowel Spanje als de Verenigde Provinciën de soevereiniteit over de landen van Valkenburg, Dalhem en 's-Hertogenrade voor zich opeisten. Na een mislukte poging om de kwestie door een rechterlijke uitspraak van de Chambre Mi-Partie uit de wereld te helpen (1654-1657), trachtten de contesterende partijen tot een vergelijk te geraken door de betwiste landjes onderling te verdelen. Van 1657 tot 1661 was deze „partage" het onderwerp van moeizame onderhandelingen tussen de Spaanse ambassadeur te 's-Gravenhage, Gamarra, en een commissie uit de Staten-Generaal der Verenigde Nederlanden. Het verdelingsverdrag dat zij tot stand brachten en dat onder de naam Partagetractaat bekend staat, werd in 1662 door de twee soevereinen geratificeerd. Het zwaartepunt van het boek ligt op het gebied van de diplomatieke geschiedenis, terwijl het eveneens van belang is voor geïnteresseerden in de regionale geschiedenis van het huidige Limburg.

Dr. J.A.K. Haas

1978

30-232-1631-8

Assen